MOWA BEZDŹWIĘCZNA

oprac. Agnieszka Tekiela

Mowa bezdźwięczna to wada wymowy polegająca na częściowej lub całkowitej utracie dźwięczności w obrębie 13 par głosek języka polskiego.

B - P

B' (bi) - P' (pi)

D - T

D' (di) - T' (ti)

G - K

G' (gi) - K' (ki)

W - F

W' (wi) - F' (fi)

DZ - C

DŻ - CZ

DŹ - Ć

Z - S

RZ - SZ

Ź - Ś

Przyczyny występowania mowy bezdźwięcznej:

zaburzenia słuchu (niedosłuch)

• zaburzenia słuchu fonematycznego
• trudności w koordynacji pracy wiązadeł głosowych z pracą narządów jamy ustnej
• niedowład mięśni krtaniowych
• obniżone napięcie mięśniowe
• trudności w koordynacji mięśni oddechowo-fonacyjnych
• zaburzenia kinestezji artykulacyjnej
• uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego

Terapia dzieci z mową bezdźwieczną polega na uruchomieniu dźwięczności głosek oraz utrwalaniu poprawnej wymowy. Zawsze stosuje się ćwiczenia oddechowo-fonacyjne, artykulacyjne oraz słuchowe. Wszystko to z pomocą specjalisty.